Bir dem, iki gözümün arasında, burnumun biraz gerisinde, bir su yumağı peydah oldu.
Ne gam , zihnimin orta yerinde çalkalanan, ruhuma iltihap kaptıran, sızlamalara pabuç bırakmadan , açık açık can acıtan bir su yumağı.
Atıp denize , kirletmeye de kıyamıyorum , iki yaka arasını. İki yakamı bir araya getiremez vaziyetteyim.
Zira kendimi nereye koysam , eğreti duruyorum. Sebebi bu , sanıyorum ; ne acım tam , ne tatlım benim.
O su yumağı da, usumda kah dağınık duruyor, kah dikenli bir topuz gibi kanlı oyuk.
Huzur desen , oldum olası rengi, tadı , kokusunu bilemedim. Sahi , oldum olası ben ne idim?