rüya

Ham, kestane ağacından sandalye. Cam parkeden yukarı uzanıyor bir ayağı ; arka sol. Yukarı uçtan aşağı , rengarenk kare desenlere bölünmüş , kendi minyonluğuna tezat , koskocaman çantası asılı. Bitişiğindeki sandalyede oturuyor.
Parmak uçları, hesapsız ama sırayla, cam yüzeye dokunuyor ve tekrar tekrar ayrılıyor masadan. Diğer dirseği , havada , çantanın asılı durduğu sandalyeye dayanmış , biraz aşağıdan. Bir bahçeden , sokağa bakıyor ; öylesine..
Eski binalar karşısında,rahatlık kılıfı giyinik bir usanmışlık. Nereden olduğu belli değil ; bir haber geliyor. Vücudunun , bu , salınmışlıkta sınır tanımayan duruşuna tezat ; keskin , belirgin kemikleri harekete geçiyor.
Tek harekette , çantasını kaptığı gibi koşarak , uzaklaşıyor. Katetmekte olduğu sokağın sonundaki binalar , güneş alıyor. Sokağın sonunda durup , etrafına bakarken, binalar , saçlarına veriyor güneşi.
Sokağın sonu bir tepe, tepenin aşağısı alabildiğine deniz. Neredeyse sonsuz.